Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2022

ΒΟΥΛΑ ΣΑΒΒΙΔΗ - Νέα δισκογραφία (2022) αλλά και μια ιστορική μουσική παρουσία

Μετά από μια μεγάλη και επιλεκτική σιωπή, η μεγάλη ερμηνεύτρια του Μάνου Χατζιδάκι στον δίσκο «Τα πέριξ», είπε ότι τώρα είναι η ώρα να πει καινούργια τραγούδια.
Αυτή η μοναδική, ιδιαίτερη και βαθιά φωνή, μας έρχεται με ένα νέο άλμπουμ, σε μουσική του Τάσου Γκρους (μετά από 28 χρόνια που είχαν συνεργαστεί ξανά) και στίχους του Βαγγέλη Βελώνια, της Μαρίας Τσιμικλή, αλλά και σε ένα της ίδιας.
Τίτλος του «Το έργο». Το έργο της ζωής μας. Αυτό που παίζεται στο δρόμο, στα βάθη του μυαλού μας, στην οθόνη του κόσμου.


Η Σερραία Βούλα Σαββίδη πρωτοεμφανίστηκε το 1971 στο άλμπουμ του Χρήστου Λεοντή "Δώδεκα παρά πέντε", με δυο τραγούδια Το "Ο άνδρας ο μόνος" σε στίχους του Παναγιώτη Γλυκοφρύδη και το "Χτες το βράδυ", σε στίχους του Τάκη Μιχαηλίδη που δεν είναι άλλος από τον Βαγγέλη Γκούφα, ο οποίος υπέγραφε με ψευδώνυμο λόγω πολιτικών φρονημάτων.


Τα "Πέριξ" έρχονται το 1974 να δημιουργήσουν το δικό τους μύθο στην ελληνική δισκογραφία και έτσι να τοποθετηθεί και η Βούλα Σαββίδη σε ένα υψηλό σημείο ερμηνειών και μουσικής ιστορίας. ίσως άδικα, αφού και με τα προηγούμενα είχε δείξει τι μπορούσε να κάνει αλλά και αργότερα, με τις δουλειές που παρουσιάστηκε, είτε συμμετέχοντας είτε προσωπικές.
Εξάλλου ο Χατζιδάκις, με την προσωπική υψηλή εκτίμηση που έχει στο ρεμπέτικο τραγούδι σχεδόν σε όλη τη μουσική δική του καριέρα και ζωή, επιλέγει τη Βούλα Σαββίδη να ερμηνεύσει ορισμένα από τα πιο χαρακτηριστικά ρεμπέτικα τραγούδια. Τραγούδια και παραγωγή που ήταν αφιερωμένα στη μνήμη της Μαρίκας Νίνου. Και λέει ο ίδιος ο Χατζιδάκις στο σημείωμα του άλμπουμ:

"... Γι’ αυτό κι εγώ με τα «ΠΕΡΙΞ», αρχίζοντας να επιλέγω και να τοποθετώ τα εβδομήντα, ίσως κι ογδόντα, πιο όμορφα τραγούδια της λαϊκής μας τούτης μουσικής περιοχής, επιχειρώ να τα μεταφέρω μες από μια αυθεντικά γυναικεία μορφή, λαϊκή ζωγραφιά μετέωρη στον κήπο του Βοτανικού ή στο Μπαξέ-Τσιφλίκι, μαστορικά ζωγραφισμένη από τον Μόραλη, με την φωνή ενός κοριτσιού από τη Θεσσαλονίκη που ονομάζεται Βούλα Σαββίδη". 


Η συνέχεια θα τη φέρει σε έναν ακόμα σπουδαίο μουσικοσυνθέτη, αν και επιλέγει να μην "τρίβεται" συνεχώς με τη δισκογραφία. Ο Μίμης Πλέσσας με τον Γιάννη Κακουλίδη κυκλοφορούν το 1977 τα "Χαμένα χρόνια", μια παραγωγή που για τον Πλέσσα ήταν η ολοκλήρωση μιας τριλογίας, μιας πολιτικής τριλογίας, που δεν τον συνηθίσαμε σε όλο το μουσικό βίο του. Και πρόκειται τελικά για έναν ιστορικό, με τη σημασία του όρου, δίσκο, οπότε αξίζει να πούμε λίγα πράγματα για τις παραγωγές αυτές.

Η τριλογία αυτή είχε ξεκινήσει στην θεατρική παράσταση "Ο Δρόμος" του 1970, στο θέατρο "Παξινού", με το πρώτο άλμπουμ "Μίλα μου για τη λευτεριά" (Πουλόπουλος, Κουμιώτη) κι αυτό σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, όπως ο "Δρόμος". Ναι μεν σε μια επιτυχημένη παράσταση τότε ανέβηκαν πολιτικά τραγούδια, αυτόματα όμως κατέβηκε η παράσταση από τη χούντα και χάθηκε και το άλμπουμ. Η δεύτερη παραγωγή ήταν το "Εκείνη τη νύχτα" (1974) (Βιτάλη, Ψαριανός, Μπονάτσος και Μαρία Δουράκη) που έχει στίχους του Γιώργου Καλαμαριώτη, συνεργάτη του Αργύρη Κουνάδη. Το ομώνυμο τραγούδι (Δουράκη) αφορά στην ιστορική κι αιματοβαμμένη νύχτα του Πολυτεχνείου, στις 17 Νοεμβρίου 1973.
Τα "Χαμένα χρόνια", σε εποχές που το πολιτικό τραγούδι πλέον είναι κυρίαρχο και έχουν περάσει οι πολύ δύσκολες στιγμές μιας δικτατορίας, ο λαός ζει σε μια δική του νιρβάνα και τραγουδάει. Τραγουδάει πολύ. Κι όμως, πιθανότατα πρόκειται για τον τελευταίο δίσκο του ελληνικού τραγουδιού που στα 1977(!) "εμπίπτει" στη... λογοκρισία. Κι αυτό με το αιτιολογικό της λογοκρίνουσας αρχής πως "το περιεχόμενο των στίχων ξυπνούσε παλιά πάθη". Στο άλμπουμ αυτό, που δεν γνώρισε τελικά σημαντική επιτυχία, συμμετείχαν οι Δημήτρης Ψαριανός και Βούλα Σαββίδη, όπου τραγουδούν μαζί και το ντουέτο "Η Παναγιά στα τζάμια" (στο ίδιο άλμπουμ το τραγουδάει και μόνος του ο Ψαριανός), ενώ ο Γιώργος Μαρίνος ερμηνεύει το "Λαός Αγνώμων".


Θα τη "χάσουμε" εν συνεχεία για καμιά δεκαετία τη Βούλα Σαββίδη από τη δισκογραφία, όμως η δεκαετία του '90 θα μας αποζημιώσει.
Συμμετέχει σε άλμπουμς, όπως του Ηλία Λιούγκου, "Θα τραγουδήσω απόψε για μένα", σε ένα ντουέτο με τον ίδιο οτον καλλιτέχνη, το "Μονάχος είν' ο έρωτας" (1990), τα "Μαθήματα Πατριδογνωσίας" με τραγούδι των Χρήστου Νικολόπουλου και Μάνου Ελευθερίου με τίτλο "Με ποια τραγούδια" (1991), στα "Τακίμια" του Θωμά Κοροβίνη, με το "Φτωχές καρδιές" (1998). Και σαν συμμετοχή σε άλμπουμ, να καταχωρίσουμε εδώ κι αυτή του 2012, όπου θα τραγουδήσει για το άλμπουμ του Θωμά Βάκουλη το "Η νοσταλγία έγινε πέτρα", σε στίχους του σπουδαίου Μιχάλη Μπουρμπούλη.



Σε αυτή τη δεκαετία παρουσιάζεται πολύ παραγωγική στη δισκογραφία, με κυκλοφορία κάθε δυο χρόνια. Αρχικά το 1992, με τον πρώτο της προσωπικό δίσκο "Το φίλημα του χρόνου", όπου συμμετέχουν πολλοί και σημαντικοί.
Νότης Μαυρουδής, Διονύσης Τσακνής, Μάνος Ελευθερίου, Παντελής Θαλασσινός, Ηλίας Κατσούλης, Οδυσσέας Ιωάννου, Δήμητρα Γαλάνη κ.ά. Όλους αυτούς τους διαφορετικούς -ίσως και ετερόκλητους- δημιουργούς αναλαμβάνει να τους "ενώσει" με την ενορχήστρωσή του ο Γιάννης Κ. Ιωάννου. Εδώ υπάρχει και το τραγούδι "Η Ζήρα η αμαρτωλή" των Γιώργου Παυριανού και Δημήτρη Λέκκα, που ήταν και το μόνο που υπήρξε το 2010 σε ένα cd της Οδός Πανός, με τίτλο "Η Ζυράννα Ζατέλη διαβάζει". Σε αυτό το άλμπουμ, η συγγραφέας διάβαζε αποσπάσματα από τα βιβλία της και επιλέγει την "Ζήρα" για να τη συνοδεύσει σε αυτήν την προσωπική της στιγμή. Εδώ ακούγεται επίσης και μια απάντηση-ένωση των χατζιδακικών "Πέριξ", με το τραγούδι "Τα Πέριξ", που υπογράφει ο Νότης Μαυρουδής, σε στίχους του Θάνου Φουργιώτη.  

Το 1994 συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον Τάσο Γκρους, πριν φτάσουμε στο σήμερα. Στο άλμπουμ "Καινούρια ρούχα" θα συνδράμουν και σημαντικοί στιχουργοί, Θοδωρής Γκόνης και Ηλίας Κατσούλης, που κατά κύριο λόγο μοιράζονται τα 10 από τα 12 τραγούδια.
Να σημειώσουμε πως από αυτό το άλμπουμ, τραγούδια (ποιήματα) του Θοδωρή Γκόνη (ως ποιητή) έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογές με μελοποιημένα ποιήματα, φυσικά ερμηνευμένα από τη Βούλα Σαββίδη ("Τα λάθη μου", "Λάθος και παρηγοριά μου", "Καινούρια ρούχα"). Ο Οδυσσέας Ιωάννου θα υπογράψει τότε το αγαπημένο σε πολλούς "Κι όλο μου λες". Ταυτόχρονα ο Γιάννης Τσατσόπουλος θα υπέγραφε με τη σειρά του το "Να μη στεριώνεις ταίρι", τραγούδι που δεν απέχει πολύ από τη διαχρονικότητα των εννοιών του, αφού μόνο και μόνο ο τίτλος του απηχεί σε πολλές καρδιές που νιώθουν προδομένες σε έναν έρωτα. Κι αν δεν το πεις αυτό διαχρονικό, ποιο να πεις...
Κι ο Τάσος Γκρους με τη σειρά το στολίζει με ένα βαρύ τόνο, πατήματα ζεϊμπέκικα. Σε ένα πολύ ωραίο υλικό τελικά, με στοιχεία έντεχνου και λαϊκού. Τραγούδια που ακούγονται σαν λαϊκές μπαλάντες, με ευρηματικό όσο κι έξυπνο στίχο, αλλά και την επίσης εξαιρετική ενορχήστρωση του Γιάννη Κ. Ιωάννου, για μια ακόμα φορά.



Το 1996 έρχεται η σειρά του άλμπουμ
"Αλκυονίδα Μέρα". Συντελεστές αρκετοί γνωστοί στις συνεργασίες της Βούλας Σαββίδη, στη σύνθεση Γιάννης Τσατσόπουλος
Θωμάς Κοροβίνης (και οι δυο έγραψαν και στίχους)Γιώργος ΑρσενίδηςΓιώργος ΚαζαντζήςΔημήτρης Μαρκατόπουλοςστους υπόλοιπους στίχους Γιώργος ΑθανασόπουλοςΗλίας ΚατσούληςΟδυσσέας Ιωάννου. Το τραγούδι "Το Μάη λένε πως θα βρέξει" των Ηλία Κατσούλη και Γιώργου Αρσενίδη, επιλέχθηκε σε σημαντικές συλλογές, όπως αυτή "Στου Τραγουδιού την όχθη".



Οι Eκδόσεις Μετρονόμος λοιπόν παρουσιάζουν το νέο άλμπουμ της Βούλας Σαββίδη «Το έργο», την Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2022 στις 21:00 στο «Μπαράκι της Διδότου - Πολυχώρος Πολιτισμού». Αυτό το αφιέρωμα ήρθε για να μείνει, όπως και τα τραγούδια του νέου αυτού άλμπουμ, σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου